Een jonge, maagdelijke patiënt bezocht het ziekenhuis voor een routinecontrole, zich er niet van bewust dat de arts een bijzondere fetisj had. Naarmate het onderzoek vorderde bleven de artsen stilstaan bij het onaangeroerde maagdenvlies, een aanblik die zijn lust ontstak. Niet in staat om weerstand te bieden maakte hij gebruik van zijn positie, ritste zijn broek open en droeg hij het meisje op schrijlings over hem heen te rijden. De aanblik van de onervaren tiener die hem bereed, haar maagdenvliezen die in het proces werden gebroken, was een spektakel voor het verborgen publiek van de artsen. De camera legde elk detail vast, van de onschuldige meisjes tot de wulps gruwelijke dokters. Dit was niet alleen een medisch onderzoek; het was een verboden verkenning; een einde aan de maagdelijkheid, de vaak maagdelijkheid van het meisje, de ontmoeting met de ervaren ziekenhuismeisjes, die ze nu gewoon niet meer kon weerstaan, de vreemde maagdelijkheid achterlatendelijkheid.