Η Τιάνα, μια υποτακτική βίγκαν, λαχταρά τη συγκίνηση του δεσίματος και της σιωπής. Λαχταράει να δεθεί, με το στόμα της γεμάτο με ένα φίμωτρο μπάλας, ανίκανη να εκφράσει τις επιθυμίες της.Το σώμα της βρίσκεται στο έλεος του συντρόφου της, που απολαμβάνει να πιέζει τα όριά της.Η σκηνή ξετυλίγεται με την Τιάνα, τους καρπούς της σταθερά δεμένους, παραδομένη στην ευχαρίστηση του έντονου πνιγμού.Ο σύντροφός της πειράζει τα ευαίσθητα σημεία της, οδηγώντας την στα πρόθυρα της έκστασης.Η θέα της δεμένης και φιμωμένης μορφής της, τα μάτια της παρακαλούντα αλλά σιωπηλά, είναι ένα δελεαστικό θέαμα για τον σύντροφό της.Η ένταση χτίζει τον κώλο του αδυσώπητη, αφήνοντας την επίθεσή του στις αισθήσεις της, αφήνοντάς της εντελώς σε μια δοκιμασία ηδονής και ευχαρίστησης.Αυτή η διέγερση υποχωρεί, υποταγμένη σε όλο τον πόνο.