Φανταστείτε να βρίσκεστε σε ένα ζουμερό σινεμά, τέτοιο που να βλέπει καλύτερες μέρες, με φθαρμένα καθίσματα και μια μυρωδιά μούχλας που καθυστερεί στον αέρα.Ο μόνος άλλος θαμώνας είναι ένας ηλικιωμένος κύριος, ένας μπαμπάς τύπος, που φαίνεται να χάνεται στον κόσμο του.Καθώς εγκαθίστασαι, δεν μπορείς παρά να παρατηρήσεις την προσοχή του να τραβιέται προς την κατεύθυνση σου.Νιώθεις ένα τσούξιμο ενθουσιασμού καθώς σε ενθαρρύνει διακριτικά να εξερευνήσεις τις επιθυμίες σου.Και έτσι, αρχίζεις να χαϊδεύεις τον εαυτό σου, τη συγκίνηση του απαγορευμένου προσθέτοντας στην ευχαρίστηση.Ο μπαμπάς παρακολουθεί, ένα μειδίαμα που παίζει στα χείλη του, καθώς κάνει το ίδιο, κουνώντας ρυθμικά το χέρι του κάτω από το σκέπασμα του σακιού του. Ο χαμηλός φωτισμός και οι απόηχοι παλιών ταινιών που παίζονται στο βάθος δημιουργούν μια ατμόσφαιρα βρώμικης, κινηματογραφικής απόλαυσης.Η ένταση χτίζεται, τα καθίσματα τρίζουν σε κάθε κίνηση, ο μόνος ήχος στο ερημικό θέατρο.Το θέαμα του μπαμπά να χαϊδεύεται μόνο προσθέτει καύσιμο στη φωτιά, κάνοντας την εμπειρία ακόμα πιο συναρπαστική.Και τότε, με μια ανάσα, φτάνεις στην κορύφωση σου, η ηδονή συντριπτική.Ο μπαμπάς χαμογελάει, η δική του απελευθέρωση έκδηλη κάτω από το σακάκι του.Τα φώτα ξανακαυλώνουν, και το θέατρο άδειο όπως ήταν πριν, χωρίς να αφήνει ίχνος από την οικεία συνάντηση.